Nika (28.11.2009, 11:27) писал:
Лучший стимул для изучения языка-любовь.
не знаю что делать с милым и родным, вроде бы по-грузински так не говорят.
я тоже начала было переводить, а потом бросила... ну не говорят так по-грузински... какие-то они за уши притянутые эти фразы...
я дорожу тобой -мэ гапасэб
это больше "я ценю тебя", лучше ძვირფასი ხარ ჩემთვის (dzvirfasi xar chemtvis) - ты мне дорог
отрывок из рассказа
Георгия Леонидзе "Тетя Маико"
დეიდა მაიკოს ხმის სიტკბო დღესაც ჩამესმის... საოცარი ალერსები იცოდა:
--- ჩემი სიცოცხლის ცისკარო!
--- თავს შემოგევლე!
--- ჩემო გშლილო იაო!
--- შენი გულის ჭირიმე!
--- საყვარელო, სასახელო!
--- წამლად დაგაყენე, წამლად დაგედე!
--- ჩემო სიყმის მზევ, შენ კი გენაცვალე!
--- ჭირი მოგჭამე!
--- ჩემო სულო და სიცოცხევ! ჩემო სულისდგმავ!
--- შენი მუხლების ჭირიმე!
--- ჩემო ცხოვრების ნიავო!
--- სანდომელავ, ჩემო ბალის კუნწულავ!
--- ჩემო ათასნაირო!
--- დედის ოქროს შანდალო!
--- ჩემო დამტირებელო, მშვემიერო თვალებო!
--- შენამც დამაყრი მიწასა!
--- უშენოდ ნუმცა ვარ ცოცხალი!
--- იმ ადგილის ჭირიმე, სადაც შენ მომაგონდები!
და ვინ მოსთვლის, ან სადღა მახსოვს? რა იქმნენ, სად წავიდნენ ეს ალერსიანი სიტყვები, ძველად ათასმა მაიკომ რომ იცოდა საქართველოში?
რატომ აღარ ვალერსობთ დღეს ამ სიტყვებით, რატომ ჩვენც აღარავინ გვეუბნება, რად გავიძარცვენით, ხომ გვცივა უამსიტყვებოდ!